که آن هم " لاشــــــــــــی " از آب در آمد 

 

چقدر این دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل 

… خوب است 

مثل همین باران بی‌سوال 

که هی می‌بارد …. 

که هی اتفاقا آرام و 

شمرده 
شمرده 

می‌بارد….

 

 

 

همه ی چیزهای از دست رفته

 
یک روز برمیگردند؛ 

اما درست وقتی که یاد میگیریم 

چطور بدون آنها زندگی کنیم . . . 

 

 توباشی

من
قدم به قدم فدایت می شوم 
تو باشی 
از لحظه های دلتنگی جلو می زنم 
به تمام درهای بسته دهن کجی می کنم 
به بن بست ها 
به خیابان هایی همه با یک نام … 
دوست دارم تو باشی و من 
نشانی ها را گم کنم 
راه خانه را هم ندانم 
تا همه بفهمند 
برای من کم حواس 
خانه آن جاست که تو باشی و من 
قدم به قدم فدایت شوم 

 

 

 من پذیرفتم که عشق افسانه است

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 گرفته دلم ، کجایی که آرامم کنی ، کجایی که این غم یخ زده را در دلم آب کنی

 

 

 

حکایت من حکایت کسی است که عاشق دریا بود اما قایق نداشت...

دلباخته ی سفربود اما همسفر نداشت...

حکایت کسی است که زجر کشیدولی زجه نزد....

زخم داشت ولی ناله نکرد.....

خنددید اما غمش را کسی نفهمید...

 

 

میگن هیچ عشقی تو دنیا ، مثله عشقه اولین نیست
میگذره یه عمری اما ، از خیالت رفتنی نیست
داغه عشقه هیچکی مثله ، اونکه پس میزنتت نیست
چقده تنهاشی وقتی ،

 هیچکسی هم قدمت نیست

میگن هیچ عشقی تو دنیا ، مثله عشق اولین نیست
میگذره یه عمری اما ، از خیالت رفتنی نیست
داغه عشقه هیچکی مثله ، اونکه پس میزنتت نیست
چقده تنهاشی وقتی ، هیچکسی هم قدمت نیست

چقده سخته بدونی ،اونکه میخوایش نمیمونه
که دلش یه جایه دیگست و همه وجودش ماله اونه
چقده برای اونکه ، جون میدی غریبه باشی

بگی میخوام با تو باشم ، بگه میخوام که